MENA Mediatips juni 2024
Een maandelijkse selectie van (nieuwe) verhalen en inzichten uit de regio
Lieve mensen!
In deze MENA Mediatips zal Libanon oververtegenwoordigd zijn, omdat ik deze maand (eindelijk!) weer in Beiroet was voor werk en om mijn vrienden op te zoeken. Veel leesplezier!
L’Orient Today interview met auteur Mazen Maarouf
Oorlog is een zaak van grote mensen. Volwassenen maken de aantijgingen, maken de keuzes, maken de wapens - en gebruiken ze. Naar kinderen wordt weinig geluisterd, terwijl zij de gevolgen van oorlog moeten ondergaan.
Maar de blik van kinderen op oorlog is juist hard nodig, vertelt de IJslands-Palestijnse auteur Mazen Maarouf in een prachtig (maar veel te kort) interview met de Libanese krant L’Orient Today. Argumenten om oorlog te rechtvaardigen blijken vaak absurt wanneer je met de onschuldige blik van een kind naar die logica gaat kijken. In zijn boeken probeert hij daarom juist het perspectief van een kind als uitgangspunt te nemen.
Het nummer Deira van de Palestijnse zanger, rapper en heartthrob Saint Levant was eind 2023 al een hit onder liefhebbers van Arabische muziek. Marwan Abdelhamid, Saint Levants echte naam, schreef het nummer ter ere van het gelijknamige hotel van zijn vader in Gaza, dat werd verwoest door het Israëlische leger eind vorig jaar.
Daar kwam in juni 2024 een heel album bij, ook DEIRA genaamd. Het is met een lengte van twintig minuten eigenlijk te kort voor een album, maar te lang voor een EP. Toch stoort dit niet: de acht nummers zijn zo catchy dat je het album makkelijk op repeat kan zetten. Ondanks de zware thematiek, die schuurt aan liefde voor je land, de verwoesting van je land, en je nergens thuis kunnen voelen. Saint Levant switcht behendig tussen Arabisch, Frans en Engels, alsof de zinnen elkaar logischerwijs in die drie talen horen op te volgen.
Daarmee lukt het Lover Boy Levant iets heel moeilijks te doen: een gevoel geven aan de tussenruimte waar zoveel migranten en vluchtelingen woorden voor proberen te vinden.
Libanon gaat al bijna 5 jaar gebukt onder een opeenstapeling van crises. Politici zijn inmiddels heer en meester in het doorschuiven van verantwoordelijkheid en het tonen complete onwil om de problemen echt aan te pakken.
Dus wat doe je als Libanees, wanneer shit de spreekwoordelijke ventilator al honderden keren heeft geraakt? Hoe leg je dit nog uit aan mensen die geen idee hebben wat er speelt, of het niet meer kunnen bijhouden?
The Lebanese Association for History (LAH) en Bernard Hage (The Art of Boo) doen een poging met The Great Map of the Crisis. De kaart, in de vorm van een drol, is opgedeeld in verschillende districten die ieder staan voor een periode in de recente Libanese geschiedenis en zo de totstandkoming van de crises in Libanon visualiseren.
Elk district wordt ondersteunt door een of twee satirische video’s die in juli 2024 uit zullen komen. Het is satire, maar op basis van steengoede research. En niet de minsten hebben aan het project meegewerkt: Nayla Khodr Hamadeh, Elia Ayoub en Nizar Hassan zaten onder andere in het researchteam.
De trailer is in ieder geval veelbelovend.
Vrijdagavond. Een dakterras met uitzicht over de bergen in Beiroet, en een uitzinnig dansende menigte. De veroorzaker van dit tafereel: de Berlijnse DJ Jannis Stürtz, beter bekend als Habibi Funk.
Met zijn gelijknamige platenlabel vindt Stürtz in kleine obscure platenzaken in West-Azië en Noord-Afrika geweldige disco- en funkplaten en cassette’s van Arabische artiesten uit de twintigste eeuw. Een groot deel van de Arabische muziek waar ik naar luister, zoals Al Massrieen, Carthago en Douaa, ken ik via de afspeellijsten van Habibi Funk.
En ik ben niet de enige: Habibi Funk is mateloos populair. Niet alleen omdat je nieuwe muziek kunt ontdekken, maar ook omdat het Arabische muziek weet te verheffen tot klassiekers. Het is niet vreemd dat de populaire Amerikaanse comedy Ramy bijna zijn hele soundtrack uit de afspeellijst van Habibi Funk heeft gehaald.
Dus toen ik anderhalve week terug erachter kwam dat hij in Beiroet ging draaien móést ik gaan. Feest was gegarandeerd. En ik ben nu weer wat nieuwe pokoes rijker.
Wild Encounters: Meet the Eco-Warriors and the Endangered Animals They Defend - The Public Source
Ontbossing, stroperij, onbegrip: het gaat slecht met de natuur in Libanon. Jaarlijks worden miljoenen vogels afgeschoten op deze belangrijke migratieroute door stropers. Veel diersoorten, zoals het nationale dier van Libanon de gestreepte hyena, zijn met uitsterven bedreigd.
Journalist Dana Hourany van het Libanese onderzoeksjournalistieke platform The Public Source ging langs bij verschillende natuurorganisaties en beschermers, en schreef hierover een prachtig artikel. Over de standvastigheid van activisten om onze band met de natuur te herstellen, ondanks de vele hindernissen die ze moeten nemen.
Toch is het een opvallend hoopvol verhaal. Zo zien de natuurbeschermers dat het schieten van hyena’s in de laatste jaren is afgenomen. En ook zien ze, vooral onder jonge mensen, een toenemend bewustzijn over het belang van functionerende ecosystemen in Libanon.
Caught in Between - al-Jumhuriya
Elke Nederlander zou in zijn huis een klein altaar moeten bouwen voor zijn paspoort.
Geen grap.
Het is misschien wel iets wat we het meest voor lief nemen: het hebben van een geldig identiteitsbewijs, en dan óók nog een uit een land waarmee je overal wordt binnengelaten. Het is hetgeen dat je bewegingsvrijheid en de kansen in je leven volledig bepaald, maar je merkt het pas wanneer dat stukje papier je tegenwerkt, óf wanneer je het niet meer hebt.
Voor steeds meer Syriërs is het verlengen van hun paspoort een groot probleem. Naar de ambassade gaan is risicovol, en het proberen te regelen in Syrië al helemaal. In de jaren dat zij het voor het zeggen hadden in het noorden en zuiden van het land probeerde de grootste oppositiepartij, de Syrian Interim Government, dit te ondervangen door zelf paspoorten uit te geven.
Voor het Syrische onafhankelijke platform al-Jumhuriya weven journalisten Marika Sosnowski en Ayman Makarem aan het hand van deze paspoorten de levensloop van de Syrische oppositiepartij. Hoe word je een reëel alternatief voor het Syrische regime van Assad, als je maar door twintig landen wordt erkent? Is een paspoort wel iets waard, als je er nergens mee naartoe kan reizen? En als de oppositie populariteit verliest in het buitenland, is het door hen uitgegeven paspoort dan niet een groter risico om te hebben dan wanneer je helemaal geen paspoort hebt?
Maii Waleed heeft éíndelijk weer muziek uitgebracht. De Egyptische zangeres bracht haar laatste nummers uit in 2017 als het duo Maii & Zeid. Maar voor fans van haar licht excentrieke indiepop was er dit jaar eindelijk de verlossing: niet een nummer, nee, afgelopen maanden bracht ze drie nieuwe singles én een nieuwe EP uit!
De EP, Nemow, bestaat uit drie nieuwe nummers die ze nog niet eerder uitbracht dit jaar. Ze nam ze op als multitrack, waardoor ze tijdens de opnames kon improviseren met haar band. De nummers zijn ongepolijst en rauw, en passen goed bij haar herkenbare stijl. Het is een rustige plaat, perfect voor een zondagochtend.
Maar ook voor de fans van Maii & Zeid was er weer wat te luisteren. Samen met de Libanese producer en muzikant Zeid Hamdan bracht ze het zachte nummer Louloua uit in mei.